Η ποδηλατοδρομία που έγινε το Σάββατο 20 Μαρτίου 2010 της οποίας τη διοργάνωση ανέλαβε ο περιβαλλοντικός σύλλογος Έλιξ στα στενά του Κάμπου, είχε ένθερμη ανταπόκριση, ιδιαίτερα από νέους ανθρώπους. Και αυτό γιατί ήταν μια αφορμή, μία ευκαιρία για να ξεφύγουμε από την μουντή και κουραστική καθημερινότητά μας! Ήταν μια άκρως αναζωογονητική και ενδιαφέρουσα διαδρομή, αφού όπου δεν περνάνε τα αυτοκίνητα, περνάνε τα ποδήλατα! Στενά τόσο γραφικά, που τα έχει ξεχάσει ο χρόνος και αρχοντικά, που αν και ερειπωμένα, εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται από την αίγλη μιας παλιάς, ακμαίας εποχής!Η φανταστική αυτή διαδρομή διήρκεσε μόλις 2 ώρες και,μολονότι υπήρξαν μερικές....πτώσεις, το κέφι δεν έλειψε διόλου!Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία που σίγουρα θα μείνει αξέχαστη!

ΣΥΝΑΞΗ 17 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ
Να μπει τέλος στη διαμάχη παράκτιων αλιέων και μηχανότρατων
19/2/2010
Συνάντηση επιστημόνων από 17 χώρες της Ευρώπης πραγματοποιείται στη Χίο με θέμα τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και τη διατήρησή της. Ανάμεσά τους και ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών Κώστας Παπακωνσταντίνου, ο οποίος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Αλήθεια» τάχθηκε υπέρ της αυστηρής εφαρμογής των κανονισμών για τον περιορισμό της αλιείας, καλώντας παράλληλα τους ψαράδες να συζητήσουν μεταξύ τους ώστε να σταματήσει η διαμάχη μεταξύ των παράκτιων αλιέων και των μηχανότρατων. Ο ίδιος κάλεσε και την ελληνική πολιτεία να βρει τρόπο ενίσχυσης των αλιέων, παρεμβαίνοντας ουσιαστικά ώστε το κέρδος από την πώληση των εμπορευμάτων που τώρα καρπούται ο ενδιάμεσος έμπορος να μεταφερθεί στην τσέπη του παραγωγού με ευεργετικά αποτελέσματα και για τον καταναλωτή. Eντοπίζοντας το μεγαλύτερο κίνδυνο για το θαλάσσιο πλούτο στην υπεραλίευση προτείνει επιπλέον περιορισμούς, ενώ χαρακτηρίζει διμερές και θέμα διαπραγμάτευσης με την Τουρκία τον αλιευτικό έλεγχο στο Αιγαίο. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι της υπεραλίευσης, η αλόγιστη συσσώρευση αλιευτικών εργαλείων στους στόλους, ο μη περιορισμός των ψαράδων και η αδυναμία επιβολής της σχετικής νομοθεσίας», απάντησε χαρακτηριστικά, απορρίπτοντας το επιχείρημα που κατά κόρον ακούγεται ότι μια τυχόν αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας θα ευνοούσε τον γειτονικό αλιευτικό στόλο αφού «η κάθε χώρα πρέπει να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες και οι ψαράδες θα πρέπει να σέβονται αυτούς τους κανόνες, μιας και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι πλέον δεν υπάρχουν τα ψάρια που είχαμε τη δεκαετία του ‘50, ούτε καν της δεκαετίας του ‘80».Μάλιστα μεγάλο μερίδιο ευθύνης ρίχνει και στους ίδιους. «Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι οι ψαράδες αρνούνται να συζητήσουν και ρίχνουν τις ευθύνες στους συναδέλφους τους. Οι παράκτιοι στις ανεμότρατες λόγω της δυναμικής τους και οι ανεμοτρατάρηδες στους παράκτιους λόγω της αριθμητικής τους υπεροχής. Το πρόβλημα ωστόσο που δεν έχουν καταλάβει είναι ότι όσο και αν μαλώνουν το κέρδος το καρπούται πάντα ο μεσάζοντας. Οι διαχειριστικοί κανόνες θα περάσουν κάποια στιγμή είτε αργά είτε γρήγορα. Η πολιτεία, λοιπόν, οφείλει να τους ενισχύσει, αναδεικνύοντας ένα σύστημα που τα ψάρια θα πωλούνται σε τιμές συμφέρουσες για τους παραγωγούς και όχι για τους εμπόρους μεταπράτες, όπως γίνεται όλα αυτά τα χρόνια, αφού όσο και αν δουλέψουν τώρα τα κέρδη πάντα εκεί θα καταλήγουν. Δείτε τι γίνεται π.χ. με το μπακαλιάρο. Η τιμή εδώ και πολλά χρόνια για τον παραγωγό ανέβηκε μόλις 10% ενώ για τον καταναλωτή το ίδιο διάστημα ανέβηκε μέχρι και 400%. Εδώ πρέπει να παρέμβει το κράτος, όπως φυσικά το ίδιο ισχύει και για αγρότες και κτηνοτρόφους». Εξίσου κριτικά στάθηκε και ως προς την ιχθυοκαλλιέργεια. «Πράγματι, βοήθησε ώστε να τροφοδοτήσει την αγορά με φθηνό ψάρι αλλά δε νομίζω ότι συμβάλλει στην κατεύθυνση διατήρησης των αποθεμάτων, αφού λόγω οικονομικής ανάπτυξης αυξάνεται παράλληλα και η κατανάλωση, αυξάνονται και οι εισαγωγές ενώ και η παραγωγή από τη θάλασσα παραμένει σταθερή. Αλλά πάντα το κόστος επιβαρύνει τον καταναλωτή αφού παρόλα αυτά το φαγκρί π.χ. πωλείται το εισαγωγής 17 ευρώ, τη στιγμή που το ντόπιο πωλείται 40 ευρώ /κιλό. Με τη διαφορά πάντα υπέρ των μεσαζόντων και την ίδια στιγμή κανείς να μην μπορεί να καταλάβει τη διαφορά, ακόμα και ο πιο εξειδικευμένος επιστήμονας. Οφείλουν λοιπόν οι ψαράδες να τα βρουν μεταξύ τους και να σταματήσει αυτή η διαμάχη, όπως και το κράτος οφείλει να επιβάλλει τη νομοθεσία. Δείτε τι γίνεται με τις βιντζότρατες που θεωρητικά έχουν απαγορευτεί από το 1979 και όμως ακόμα εξακολουθούν να δουλεύουν. Αυτό που χρειάζεται να γίνει δεν είναι η γενική απαγόρευση, αφού έτσι θα σταματούσαμε να τρώγαμε μαρίδα, αλλά να τεθούν και να εφαρμοστούν περιορισμοί και χρονικοί και ποσοτικοί στη χρήση τους. Κοστίζει άλλα πρέπει να γίνει, αφού έτσι για παράδειγμα η μαρίδα θα ψαρεύεται για τρεις -τέσσερις μήνες και σε συγκεκριμένα σημεία από συγκεκριμένο αριθμό σκαφών». Γ.Π.
Πηγή: εφημερίδα Αλήθεια

Η πρόσφατη απόφαση του προΐσταμένου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κου Π.Καλογεράκη που απαγορεύει ρηττά τις πολυήμερες εκδρομές στα λύκεια του νομού μας, έφερε πάλι στο προσκήνιο τις συζητήσεις για μία ακόμα κατάληψη. Οι μαθητές είναι και πάλι σε αναβρασμό και είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν τις εκδρομές τους με κάθε τίμημα.